شماره یازدهم نشریه "داستان" منتشر شد

حرفی‌هایی به بهانه درخواست دکتر احمدی‌نژاد برای مناظره با دکتر روحانی

درخواست مناظره آقای احمدی‌نژاد از دکتر روحانی امروز بر روی سایت‌ها قرار گرفت.

 رسانه‌های به اصطلاح اصولگرا که هیچ بخاری ازشان بلند نشد و بیشتر درخواست را منتشر کردند. رسانه های اصلاح‌طلب در کنار پوشش تحلیل هم ارائه دادند و هرکدام به طریقی جواب رد خود را به قبولِ مناظره توسط دکتر روحانی اعلام کردند.

صفرمی با تک جمله نه گفت.

اولی گفت: نباید گذاشت احمدی‌نژاد دوباره به میان افکار عمومی برگردد.

دومی گفت: آقای دزد تو باید به دادگاه بروی نه از دولت پاک‌دستان درخواست مناظره کنی.

سومی گفت:چون با این مناظره اصولگرایان متحد می‌شوند نباید بگذاریم این اتفاق بیفتد.

چهارمی گفت: احمدی ‌نژاد پایگاه اجتماعی اصولگرایان است اگر بیاید و دوباره به گود برگردد، مردم را با اصولگرایان همراه می‌کند.

پنجمی گفت: حالا که احمدی نژاد درخواست مناظره روحانی را قبلا رد کرده، ما هم درخواست اونو رد می کنیم تا این به اون در بشه.

ششمی گفت: بابا احمدی‌نژاد که عددی نیست برای مناظره با دکتر روحانی.

هفتمی:...

هشتمی:...

جای سوال دارد که:

1. دکتر احمدی‌نژاد بالاخره مصلح بوده است و اصولگرا و جذب‌کننده مردم به خط انقلاب یا آدمی که اصلا شایسته توجه نیست و کشور را از بین برده است؟

2.اگر دکتر احمدی‌نژاد کسی نیست و مردم از او روگردان شده‌اند پس چرا رسانه‌های اصلاح‌طلب، کارگزارانی‌ها، مسئولین دولت و... هردفعه که تریبونی به دست می آورند دولت خدمتگذار را نقد می‌کنند؟ این افراد از چه چیزی نگران‌اند؟

حضرات اصول‌گرا خوب به حرف‌ها و نوشته های این حضرات توجه کنند و ببینند ترسِ اینان از پا گرفتنِ خدمت‌گذاری و ساده‌زیستی تحت لوای انقلاب است نه وهمی به نامِ حلقه انحرافی.

هرچه کنند تو هنوز اول خادمی

ای سید الساجدین سر و جانم فدایت

سید الساجدین را خیلی دوست دارم. از عمقِ جان محبتم را به ایشان احساس می‌کنم.حال این عزیزتر از جان را در  شهادتش  یاد کردن سخت است. حزنی به دلم چنگ انداخته است که طولش از ازل است تا به ابد و عمقش را بعید می‌دانم بشود اندازه گرفت.

باید رفت و صحیفه سجادیه را گشود و دل را گره زد به دلِ ایشان و زبان را به زبانِ ایشان و رو کرد به سوی حضرت الله و «بسم الله الرحمن الرحیم ...». 

«تنهای تنهای تنها» را در سینما با هم ببینیم

قسمتی از دیالوگ فیلم:

رییس‌جمهور اگر تا ته حرف‌های مرا بشنود، رنگینکش که تمام شد، بر نمی‌گردد توی سازمان ملل، محال ممکن است.

می‌گوید:رَنجِرو فندک داری؟

بعد سیگاری روشن می‌کند و پشت به همه‌چیز، آرام آرام قدم میزند و دور می‌شود.

گزارشِ 100 روز ِ دولت تدبیر یا نقد 8 سال خدمتگذاری

گزارش 100 روزه یعنی چه؟

این سوالی است که در این چند روز مدام از خودم می‌پرسم.

گزارش تا آنجا که ما دیده ایم یعنی ریز و جزئیات یک موضوع را با توصیف و زبانِ ساده برای مخاطبت و طرفِ صحبتت بیان کنردن.  گزارش 100 روز هم لابد یعنی ریز و جزئیات 100 روزِ کارِ دولت را ساده و قابل فهم بیان کردن.

گزارش 100 روزه اولین بار در تبلیغات کاندیداها رخ نمود. آنجا که آقای ولایتی 4 سال را به چند 100 روز تقسیم کرد و آنجا که آقای روحانی وعده‌ی یک تحولِ سریع اقتصادی را داد. دومی رئیس جمهور شد و انتظارِ مردم تحولِ سریع اقتصادی قرار گرفت یعنی ما انتظار داشتیم در این گزارشِ 100 روزه بشنویم از تحول‌های وعده داده شده و بشنویم از خدمات دولت و دستاوردهایش ولی وقتی تلویزیون را روشن کردیم همه‌ که نه، ولی بخشی از امیدهایمان ناامید شد.

برنامه‌ای که ما دیدیم گزارشِ 100 روزه نبود، گزارشِ دولتِ گذشته بود. گزارشِ تدبیر و امید نبود، تصفیه حساب با دولتِ قبل بود. این چند وقت که از شروع دولت گذشته است هر موقع از دولت سراغی گرفتیم بیشترِ هم و غم دولتِ جدید را  بر ردِ دولتِ قبل دیدیم. از خزانه خالی که رئیس جمهور و سوگلی‌اش جناب نوبخت از آن صجبت کردند و آقای طیب‌نیا وزیر اقتصاد ردش کرد تا حرف‌های دیشب که باید نشست و دید اینها چگونه رد یا اصلاح می‌شوند.

فکر نمی‌کنم اینطور رفتار کردن را بشود پذیرفت آن‌هم در روزهای ابتداییِ کار دولت. ناامیدی و نالیدن مالِ وقتی است که همه‌ی تدبیر را آدم بکار برده و دیگر راهی برایش نمانده است.

خلاصه اینکه دولتِ عزیز بهتر است در موردِ ما و وضع ما و تدبیرِ خودت نسبت به وطن صحبت کنی نه در مورد حساب‌های حزبی و گروهی.

«تنهای تنهای تنها» فیلمی به زلالیِ باران